Η σχέση των Κρητών με το μέλι και τις μέλισσες ξεκινάει ήδη από τη μινωική εποχή, κάτι που αποδεικνύει άλλωστε και ένα από τα σημαντικότερα εκθέματα τουΑρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου, το διάσημο χρυσό κόσμημα με τις δύο μέλισσες.
Η διατροφική αξία του μελιού ήταν ήδη γνωστή στους αρχαίους Έλληνες. Το μέλι είναι φυσικό τονωτικό, έχει αντιοξειδωτικές ουσίες, είναι πλούσιο σε βιταμίνη Ε, ανακουφίζει από την αϋπνία, τη δυσκοιλιότητα, μαλακώνει τον πονόλαιμο και έχει σημαντική αντιμικροβιακή δράση αφού εμποδίζει την ανάπτυξη βακτηρίων. Επιπλέον αποτελεί μια σημαντική πηγή ενέργειας.

Στην Κρήτη, η γεωμορφολογία του νησιού, το θερμό κλίμα και η μεγάλη ποικιλία σεβότανα και αρωματικά φυτά, ευνοούν την παραγωγή εξαιρετικής ποιότητας μελιού.
Θυμάρι, φασκόμηλο, ρίγανη, πεύκο, ακακίες, κουμαριά, ευκάλυπτοι, εσπεριδοειδή προσφέρουν την φυσική τροφή των μελισσών.
Οι ευνοϊκές αυτές συνθήκες έχουν οδηγήσει την Κρήτη στην τέταρτη θέση ως προς τη συνολική παραγωγή μελιού σε εθνικό επίπεδο, με την πραγματική παραγωγή να ξεπερνάει τους 2.500 τόνουςετησίως. Εξάλλου σύμφωνα με τα στοιχεία των Διευθύνσεων Αγροτικής Ανάπτυξης, στην Κρήτη δραστηριοποιούνται 2.206 μελισσοκόμοι με 142.856 καταμετρημένες κυψέλες. Αν συνυπολογιστούν και οι μη καταμετρημένες κυψέλες ο αριθμός κυψελών στο νησί ξεπερνάει κατά πολύ τις 200.000 κυψέλες.

Τα δύο σημαντικότερα είδη μελιού που παράγονται εδώ είναι το μέλι από θυμάρι και το μέλι από πεύκο.
Το θυμαρίσιο μέλι είναι πιο ανοιχτόχρωμο, πιογλυκό και πολύ αρωματικό, ενώ το πευκόμελο είναι πιο σκουρόχρωμο και λιγότερο γλυκό. Συνήθης είναι και η πρακτική ανάμιξης των δύο μελιών, ειδικά στις περιοχές όπου τα μελίσσια έχουν πρόσβαση και σε πεύκα και σε θυμάρι. Στην Κρήτη δύο είναι οι σημαντικότερες περιοχές που παράγουν πευκόμελο, τα Σφακιά (Ν. Χανίων) και τοΣελάκανο (Ν. Λασιθίου).

ΚΡΗΤΙΚΟ ΜΕΛΙ